Op de tentoonstelling ‘Gezin XXL’ in Den Bosch, die inmiddels voorbij is, was ook een talrijk, muzikaal gezin te zien. De opmerking van een der dochters bleef bij me hangen: ‘Samen muziek maken was de enige manier om (letterlijk) in harmonie te zijn met elkaar.’

Dat geldt in zekere zin ook huize Stam. En dan niet alleen in het samen muziek maken, maar vooral in het samen muziek beluisteren.

Wat je ook op moderne media tegen kunt hebben, het web heeft ons de laatste tijd maar mooi een leerzame en onschuldige zoethouder opgeleverd voor zowel 2- als 9-jarigen (inclusief twee dertigers) : http://www.allofbach.com!Een website waar elke week nieuwe (video)opnames worden geplaatst van de 1080 werken van Johann Sebastian Bach, uitgevoerd door de Nederlandse Bachvereniging en vele gastmusici, die we al aardig beginnen te kennen.

Jos, Lucia, Maarten… het zijn huisvrienden aan het worden, zij het dat de vriendschap wat eenzijdig is. Het fijne van deze opnames is dat je je kinderen voor de muzikale vorming niet meer mee hoeft te nemen naar (dure) concerten, waar ze hun benen stil moeten houden en hun neus niet mogen ophalen. Ook kun je de afzonderlijke instrumenten mooi aanwijzen. Waarna je dan wel weer vragen kunt verwachten als: ‘Mam, mag ik piccolo gaan spelen?’

Uitleggen waarom je lijfje bijna vanzelf gaat dansen op bepaalde muziek – die mevrouw zingt: ‘Wie freudig ist mein Herz! – leidt er natuurlijk wel toe dat ze hun eigen jubelstem ook goed uit willen proberen. En daar worden de buren dan weer minder freudig van.

Maar hier heb ik een stevig weerwoord op: Buurman ‘zingt’ tussen zonsopgang en -ondergang wel vijf keer op een dag. En dat horen wíj maar al te goed. Zo. Dus: doe ons alles van Bach! SDG…