Author Archives: stamvangent

 Zaad en gist “Wanneer we zien en geloven dat bepaalde dingen veranderen moeten, willen de meesten van ons dat direct zien gebeuren. Het koninkrijk van God werkt niet spectaculair, met plotselinge, onweerstaanbare kracht, maar veeleer zoals zaad en gist. Kleine, volkomen … Lees verder →

Mijn eerste stukje ‘Amandeltak’ behoeft aanvulling. Nu ik ongeveer door het boek Exodus heenkruip (vanwege een te verschijnen Bijbel met Uitleg, Banier), is het me voor het eerst pas opgevallen dat de gouden kandelaar de vorm moest krijgen van een amandelboom met … Lees verder →

De strekking van mijn vorige blog blijkt dus ook in dichtvorm te bestaan: “September” (of een voorschot daarop). (Dank voor de tip, E. Wij delen inmiddels vele oogsten van herinneringen…)   September September, toegift van de zomer.De appels laten hun stamverband … Lees verder →

Dat het waarempel wel herfst lijkt. En dat dat nu net moet samenvallen met het begin van het nieuwe schooljaar. Zulke dingen zeggen de moeders bij school tegen elkaar, met het bruin van zon nog op hun verregende gezichten. Ik zit er … Lees verder →

…is nu verkrijgbaar! Op 6 januari j.l. schreef Janne IJmker op haar facebookpagina:  Ik had mezelf vorig jaar n.a.v. een aantal jeugdherinneringen van de tijd dat ik op Kanaleneiland Utrecht woonde een schrijfoefening gegeven.Om af en toe iets om handen … Lees verder →

Te lezen op de site van Open Doors: Hoe kunnen we het beste bidden voor Irak? Het antwoord van een Open Doors-veldwerker in Irak is aangrijpend. “Ik weet het niet”, zegt hij. “Bid gewoon dat het geweld zal stoppen. Bid … Lees verder →

Het is alweer inpakken geblazen. We zijn hier jaarlijks, maar zelden hebben we bijna twee weken lang zulk mooi, stabiel weer gehad. Doeg Walcheren, tot ooit. Missen Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de … Lees verder →

Het regent pijpestelen op Walcheren. ‘Heaven’s crying,’ zeiden we dan als vriendinnen tegen elkaar. Toen we nog zestien waren en boordevol pathetiek. Achter de ramen zit ik kranten te lezen, en nieuwstweets en -weblogs. Daarna lukt het niet meer om een vredig Walchers vakantiebericht te … Lees verder →

Zeg het de bijen Alleen dit kan ik met zekerheid zeggen: de fysieke wonden die we zien, brengen vaak veel minder schade toe dan de gebroken harten die we verbergen. En de pijn die we anderen doen, blijft lang nadat … Lees verder →

‘Zeg, jij hebt het alleen over de positieve dingen van de vakantie hè’, zegt de vriendin met wie we op vakantie zijn en die zojuist mijn laatste blog in haar mailbox vond. Ze plukt nadrukkelijk wat aardappelschillen van haar jurk die ik naar haar … Lees verder →