Leg overal boeken neer! In de keuken, op het toilet… Wanneer ik een pleidooi voor lezen houd en „geen tijd” hoor, is dit mijn advies. Maar ik moet er wel iets bij vertellen. Er kunnen dagen komen waarop al die boeken een mysterieuze verbintenis aangaan. Waarop ze –buiten jouw macht om– een pact sluiten en je gedachten bezet houden.

Ochtend, aan het bureau. Ik lees een preek over Maria Magdalena, tegen wie Jezus zegt: „Raak Mij niet aan.” Of, in andere vertaling: „Houd Mij niet vast.” De preek zegt: ze moet uit haar gevoelige leven gezet worden. Leren om uit het geloof te leven en niet uit de ervaringen daarvan. Ik denk daar lang over na.

Middag, in de keuken. Er staat ook psychologie op het menu: ”Houd me vast” van Sue Johnson, over hechting en relaties. De heersende opvatting is: gezonde volwassenen zijn onafhankelijk en laten zich niet beheersen door emoties. Anders noemen we hen onrijp, onzelfstandig of verstrikt in een symbiotische relatie. Niet waar, zegt Johnson die het allemaal overdacht heeft. Volwassenen zijn, net als kinderen, nog stééds afhankelijk van de koestering, troost en bescherming van mensen dicht bij hen. Zodra we signalen opvangen dat die verbondenheid bedreigd wordt, slaat de angst toe. Niet altijd zo buitenproportioneel als bij mensen met hechtingsproblemen, maar toch: zo zijn we geschapen (al heet dat bij Johnson ”geëvolueerd”).

De gedachten vermenigvuldigen zich. Van Sue Johnson mogen Maria Magdalena’s het zeggen: „Ga niet weg. Houd me vast.” Misschien leggen we ook als gelovigen wel te veel nadruk op onafhankelijkheid. Misschien zijn mensen die niet kunnen leven buiten Gods gevoelige tegenwoordigheid helemaal niet zo geestelijk onvolwassen als we denken.

Avond, op de slaapkamer. In de roman ”Een hemel zonder schroeven” ontmoet ik nog een Maria. Deze getraumatiseerde vrouw moest veel loslaten: haar geliefde, haar zoon, haar zelfredzaamheid. Veel grond onder de voeten heeft ze niet. Toch ontdek je haar identiteit, gelegen in een hunkering naar de aanwezigheid van het Lam, zoals ooit ervaren tijdens een avondmaal. „Toe, mekker nog een keer, en het is me genoeg.” Er staat nog een cruciaal zinnetje in dit boek: „Alleen als je me laat gaan, raak je me niet kwijt.”

Jezus maakte zich niet los van Maria Magdalena om haar sterk en onafhankelijk te maken, maar omdat Hij de omvang van haar ”hechtingsprobleem” nog veel beter peilde dan zijzelf. Omdat Hij haar verlangen nog veel dieper wilde vervullen dan zij ooit voor mogelijk hield. Hij ging van haar en ons weg om overal Zijn sporen achter te laten. In preken, in keukens, in slaapkamers, in de meest ultrarechtse kerken, in moderne romans. Zo houdt Hij het verlangen levend, tot de dag aanbreekt dat wij zullen vasthouden, en vastgehouden worden, tot in eeuwigheid.