Lila

“Het was de oude zwarte jas waar hij altijd in preekte, die hij op een avond om haar schouders legde, toen ze samen wat langs de weg dwaalden en hij als een jongen steentjes gooide naar de spijlen van een hek, nog altijd verlegen voor haar. Maar op een zondagmorgen, met de preek voor zich waar hij de hele week mee bezig was geweest, heel goed wetend dat hij hem amper hoefde in te zien, was hij een prachtige oude man, en het verheugde haar bijna boven alles dat ze wist hoe die jas aanvoelde, wat de zwaarte er van was.”

Hoe klinkt dit? Juist, als Marilynne Robinson. En zo niet, dan ligt dat waarschijnlijk aan mijn vertaal(on)kunsten… Deze maand verscheen haar nieuwe roman:”Lila” (helaas nog niet in vertaling).

Lila

En hoe heerlijk,  hij ligt al open op mijn bureau. Lila, de tamelijk raadselachtige jonge vrouw van dominee John Ames uit “Gilead” – die op een dag als wildvreemde zomaar zijn kerk komt binnenlopen, maar tegen wie hij na hun huwelijk zegt: “Het voelde alsof ik je op een bepaalde manier herkende” – heeft na tien jaar een stem gekregen.

Het is voor mij altijd een vraag gebleven, wie ze precies was. En zie daar… Ik ga eerst maar lezen, daarna krijgt “Lila” ongetwijfeld een plaats in de digitale boekenkast.

 

Dit bericht werd geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink .

4 Responses to Lila

  1. Janneke's avatar Janneke schreef:

    Via uw uitspraken over de boeken van Marilynne Robinson ben ik eerst uw columns in het RD en later dit weblog gaan volgen. Ik ben net zo’n liefhebber van haar boeken als u, wat ontzettend fijn dat er weer een nieuw boek is!! Ik wacht vol ongeduld op de Nederlandse vertaling…

    Like

  2. Janneke's avatar Janneke schreef:

    O, wat een heerlijk lang interview! Dat ga ik uitprinten en met m’n woordenboek erbij lezen 🙂
    Bedankt!!

    Like

Plaats een reactie