In Leiden geweest en de grote Dou gezien. Deze leerling van Rembrandt was overigens groot in het kleine. Je kunt bij de ingang van de Lakenhal een loep kopen om echt van hem te genieten. Doe mij liever zo’n knijpbrilletje:

Op de kunstacademie prentten ze je in: eerst goed kijken, daarna pas eventuele bijschriften lezen. Dus wat zie ik? Een welvarend man. Rijk in de kleren. Een gouden oorbel. Vaag op de achtergrond een dicht kooitje hoog aan de wand, waaruit de vogel verdwenen is. Dus waarschijnlijk een oudere weduwnaar. (open kooitje met vogel = ‘beschikbare’, vruchtbare vrouw in huis)

Schrijfboek en ganzeveer maken het plaatje af. Een oudere (bejaarde) geleerde die het op deez’ aarde nog niet zo slecht heeft en, aan zijn blik te zien, de eenzaamheid geen groot probleem vindt.

Nu het bijschrift. Wat?? Een ouderling?

Er komen twee deftige dames naast ons staan, die graag een vraag willen stellen. Jawel hoor, over die ouderling. Dat zijn toch altijd pikzwarte mannen?

Nou eh…Ik wijs ze op een schilderijtje even verderop, waar een oudere man en vrouw in de kamer ieder knus hun eigen bezigheid hebben. Ook dat bijschrift gewaagt van… ‘twee ouderlingen.’

De dames rollen met hun ogen. En trekken dan gelukkig zelf de conclusie dat ‘ze dan wel een stageloper op die vertaling gezet zullen hebben.’ Ik ben bang dat het nog erger is: een vertaalcomputer. De engelse bijschriften (de schilderijen zijn overgekomen uit de VS) gebruiken steeds het woord ‘elderly’. Een ‘elder’ is een ouderling. Maar een ‘elderly man’ en ‘two elderly people’?  Laat die bejaarde man en twee bejaarde mensen maar van hun rust genieten. En ondertussen die zandloper niet negeren.

Nu kijk ik niet snel meer ergens raar van op. Als je man secretaris is van de Beiaardkring, ontvang je weleens brieven die gericht zijn aan de ‘Bejaardenkring Kampen.’ Of er staat een postbode op de stoep die je eerst van top tot teen bekijkt en dan vertwijfeld zegt: “Een pakketje voor de secretaris van de …Be..jaardenkring?”

Maar ouderlingen en bejaarden gaan verhaspelen, lijkt me toch een veger teken des tijds.

Niettemin: een juweeltje, deze pennelikker.