Author Archives: stamvangent

Vandaag maar eens een aanbeveling voor een boek dat tot nog toe minder aandacht kreeg dan het verdient (volgens mij, maar het is dan ook geschreven door een vriendin van me): Een mier op je bord van Ineke de Jong-den Hartog. … Lees verder →

Niks zeggen, dacht ik steeds. Nu fluister ik het toch maar: vorige week heb ik een toneelstuk geschreven. Vlak voor kerst zal het in première gaan, in de gloednieuwe toneelzaal van Driestar educatief. Het gaat over een piepjong joods kind, … Lees verder →

Leven ontstaat met een flits. Als een spermacel versmelt met een eicel, begint die eicel twee uur lang te flitsen, hebben wetenschappers ontdekt. Dat is de inhoud van een krantenknipsel uit 2016. „Het leven houdt zijn wonderen verborgen tot het … Lees verder →

Over Zwitserland zou ik schrijven, dat stond vast. Maar in mijn achterhoofd zat steeds een oude oom, klagend over de dominee die na elke zomer steevast weer die prachtige bergen bezong waar hij vakantie vierde. „Strontvervelend!” Of dat aan dominee … Lees verder →

Na aankondiging van het Boekenweekthema ”De moeder de vrouw” klonk uit alle hoeken verontwaardigd geblaas: ben ik als vrouw pas compleet als ik moeder ben? Al is de commotie overdreven, die vraag doet ertoe. Wat de sneer is van feministen … Lees verder →

Je zou het niet denken, maar er zijn boeken die ik mijd. Opvoedboeken. Hoewel ik, als iedereen naar school is, toch graag op het dakterras zit te reflecteren met een stevig boek. Maar het probleem met een opvoedboek is dat … Lees verder →

Doe mee met de wedstrijd die het Reformatorisch Dagblad vandaag aankondigde, en verras ons met een originele illustratie bij mijn verhaal ‘Vogeltje’! https://www.rd.nl/boeken/doe-mee-met-rd-illustratiewedstrijd-1.1485687 https://www.rd.nl/boeken/het-verhaal-om-te-illustreren-vogeltje-1.1485691

Er is een tijd om over je kinderen te schrijven, en een tijd om dat boek te sluiten. Wanneer hun kinderlijke spontaniteit langzaam overgaat in zelfbesef, moet je als moeder-columnist respectvol terugtreden vind ik, en je kinderen niet meer in … Lees verder →

We deden een voorstelrondje. Het refrein ging zo: getrouwd met die-en-die en zus-en-zoveel kids. Totdat de muziek stopte, omdat iemand zei: „Ik ben Jos, en ik zie altijd als een berg tegen voorstelrondjes op.” Jos kwam me nader dan alle … Lees verder →

Je column hangt bij ons op de wc! Die mededeling zou ik eens moeten gaan turven. Of mijn eigen toilet behangen met meegestuurd fotografisch bewijsmateriaal. Maar van zulk ”Kiek-mien-dan”-gedrag, zoals dat in mijn Kamper schoonfamilie heet, houd ik mij liever … Lees verder →